Bitmişti sandığımdın...
Sandığımdın bitendin…
Ben bir türlü seni kaybetmeyi kabullenmedim
“Kabullenmek zorundayım” dediğim anlarda bile kabullenemedim
Bitti, bitirildi dediğim anda bile halen her yanımdaydın
Ne ettiysem, ne ettiysen bu virana gönlüm senden bir türlü geçmedi, geçemedi.
Çünkü bu gönül, bu yürek, bu benliğim seni seçmişti, bir asırlık ömrüne
Çünkü seni kabullenmişti her şeye rağmen
Çünkü senden sonrasının olacağına inanmamıştı
Çünkü sensiz yaşayamamağını öğrenmişti
Ne kadar yaşıyor görünse de, sadece dıştan görülendi
Oysa içlerde bir yerlerde hep saklıydın
Hep kapalıydın bir yanımda, kaplıydın her yanımda.
O yanımı kazanmak zordu, zor olan yanımdı o yanım…
Tek sen kazanabilmiştin…
Ve bir anda çekip gitmeyi düşünmüştün ve yapmıştın
Ama olmadı işte olamadı ne sen benden nede ben senden geçemedik.
Seni silebilmek için senden kalan her şeyi yok etmek demek değildi.
Seni silebilmek…
Seni silebilmek için önce kendimden başlamalıydım silinmeye, silmeye.
Ama bak olmadı senden ayrı, gayrı yapamadım bu fani dünyada
uzun zamandan sonra… “!y! k! Dediğimsin, dediğim olacaksın…”